Lajmi i mirë është se kalendari, i cili ishte shumë i vështirë në dy ndeshjet e para (ndaj Liverpool dhe Leverkusen), do të bëhet më i lehtë në letër. Nuk do të jetë i parëndësishëm në vazhdim, gjithsesi, sepse mes mbetet ende ndeshja thuajse e pamundur në “Bernabeu” kundër Real Madridit (kundërshtarët e tjerë janë Brugge, Slovan, Crvena Zvezda, Girona dhe Dinamo Zagreb), por sigurisht, për një ekip që po rritet ngadalë, rruga në Europë gjithashtu do të bëhet gjithnjë e më e aksesueshme.
Le të fillojmë me faktet: zero pikët në dy ndeshjet e para janë një barrë që nuk mund të shkarkohet lehtë. Milani është në një pozitë të keqe në renditje dhe për të qenë të sinqertë, ndoshta sot ata mund të jenë në një pozicion për t’i thënë lamtumirë kualifikimit direkt, të rezervuar për 8 skuadrat e para.
Objektivi, me siguri, është që të futet në pjesën nga vendi i 9-të deri në të 24-tin, pra marrja pjesë në “play-off”, përmes të cilit kuqezinjtë do të përpiqen të hyjnë në fazën me eliminim direkt. Pra, gjithmonë me një kalkulator në dorë, Fonseca do t’i duhen nga 9 deri në 12 pikë në ndeshjet e grupit. Ku mund t’i marrë ato “Djalli”?
Dinamo e Zagrebit, Crvena Zvezda, Slovan, Girona në shtëpi, dhe Club Brugge duket se janë padyshim kundërshtarë të mundshëm. Gjë që do t’i sillte lehtësisht 12 pikët, duke e konsideruar apo marrë si të mirëqenë një humbje kundër Real Madridit në “Bernabeu”. Çështja, megjithatë, është tjetër: a është rritur Milani pas suksesit në derbi?
Përgjigja është jo, sepse edhe në Leverkusen, kundër një ekipi të mirë, por jo të jashtëzakonshëm, skuadra kuqezi tregoi qartë dy anë. I turpshëm, i frikësuar, pak në mëshirën e kundërshtarit në pjesën e parë. I guximshëm, pothuajse agresiv, padyshim i sigurt në aftësitë e tij në pjesën e dytë. Pra, pyetja është e rëndësishme: cili është potenciali i vërtetë i ekipit të Fonseca?
Përgjigja, ashtu si pyetja, nuk është aspak e parëndësishme. Megjithatë, dikush mund të mendojë se Milani është pikërisht rezultat i individualitetit të tij, pra jashtëzakonisht i talentuar, por jo shumë skuadër. Shumë me humor, por të pabalancuar. Kjo shpjegon, për shembull, një pjesë të parë shumë të lexueshme dhe një gjysmë të dytë të guximshme.
45 minuta dhe diçka më shumë u luajt në mesfushën e kampionëve gjermanë. Thelbi i diskutimit mund të gjendet në vështirësinë e menaxhimit të lojës. Kur skuadra ngrihet dhe vendoset në 35 metrat e fundit ka cilësi, është dominuese. Kur zbret dhe duhet të luajë nga portieri nuk ka mundësi të dalë përpara, ndjen mungesën e “regjisorit”, gjymtohet. Pra, Milan i papërsosur.
Në këtë kuptim, Morata bën shumë, sepse është i vetmi i aftë të lidhë repartet dhe të kujdeset për drejtimin sulmues. Edhe Pulisic bën shumë, gjithmonë vendimtar kur i mbajnë këmbët. Në Leverkusen, për shembull, vështirësia për të dalë nga thellësia i dha shumë metra kundërshtarit gjatë gjithë pjesës së parë. Me Morata në fushë, gjërat kanë ndryshuar dhe kjo ngre një pyetje tjetër: nëse Morata dhe Abraham, ndoshta së bashku, janë thelbësorë, si do t’i menaxhojë Fonseca rotacionet e natyrshme.
Tekniku kuqezi do të duhet të gjejë përgjigjen. Për momentin, Milani është një ekip në gjysmë të rrugës, i cili mund të jetë jashtëzakonisht i rrezikshëm në sulm, por që nuk duhet t’i lëshojë kurrë metra hapësirë kundërshtarit. Liga e Kampionëve filloi keq, por mund të rregullohet. Kjo vlen për sa kohë që gjeni përshtatjen e duhur dhe përfitoni nga cilësitë, pa vuajtur nga defektet.
Nuk do të jetë e lehtë, por mund të bëhet. Fonseca foli për Milanin më të mirë nën drejtimin e tij. Le të themi se mund të flasim për një Milan në ndërtim, që ka ende shumë për të bërë. Mund të zhvillojë një ndeshje të bukur si në derbi, por mund të thyhet në goditjen e parë. Është çështje ekuilibri, në fund të fundit, si gjithmonë.
The post Milani në Champions, analiza e fakteve. Kalendari e ndihmon, por tani janë të ndaluara gabimet appeared first on Telesport.