Me fjalë të tjera, hendeku midis të pasurve dhe të varfërve nuk reflektohet vetëm në llogaritë bankare dhe statistikat, por edhe në biologjinë e trurit të të rinjve, raportoi Guardian .
Studimi, i botuar në revistën Nature Mental Health , është një nga më të mëdhenjtë deri më sot mbi këtë temë dhe paraqet prova shqetësuese se ndryshimet sociale formësojnë fjalë për fjalë rrjetet nervore që fëmijët do të përdorin gjatë gjithë jetës së tyre.
Ekipi i hulumtimit mblodhi të dhëna nga më shumë se 8,000 fëmijë nga 17 shtete të SHBA-së, të moshës 9 deri në 10 vjeç. Studimi përdori të dhëna nga të ashtuquajturat studime ABCD, studime të mëdha, shumëqendrore dhe gjatësore të kryera në SHBA.
Në të, shkencëtarët përdorën, ndër të tjera, të dhëna të regjistruara me rezonancë magnetike (MRI) për të krahasuar trashësinë e korteksit dhe tipare të tjera anatomike të trurit tek fëmijët nga kushte të ndryshme socioekonomike.
Rezultatet treguan se fëmijët nga zonat me nivele më të larta të pabarazisë së të ardhurave kishin vëllim më të vogël të përgjithshëm kortikal, trashësi mesatare më të vogël të korteksit, sipërfaqe totale kortikale më të vogël dhe lidhje funksionale të ndryshuar të rrjeteve të trurit në fushat që lidhen me gjuhën, vëmendjen dhe rregullimin emocional.
Korteksi – shtresa e jashtme e trurit, është thelbësor për procese të tilla si të menduarit, kujtesa dhe vendimmarrja.
Studiuesit analizuan gjithashtu të dhëna nga pyetësorët që fëmijët plotësuan për të përcaktuar gjendjen e tyre të shëndetit mendor, siç janë depresioni dhe ankthi. Rezultatet ishin dukshëm më të këqija për ata që jetonin në zona me nivele më të larta të pabarazisë së të ardhurave.
Pabarazia prek si të pasurit ashtu edhe të varfrit
Udhëheqësi i studimit, Dr. Divyangana Rakesh nga Instituti i Psikiatrisë, Psikologjisë dhe Neuroshkencës në King’s College London, i tha The Guardian se studimi nuk shqyrtoi të ardhurat individuale familjare, por më tepër mënyrën se si shpërndahen të ardhurat në shoqëri.
“Si fëmijët nga familjet e pasura ashtu edhe nga ato të varfra treguan ndryshime në zhvillimin neurologjik dhe ne zbuluam se kjo pati një ndikim të qëndrueshëm në mirëqenien e tyre. Ne jemi të interesuar t’i krahasojmë këto gjetje me ato në pjesë të tjera të botës”, tha ajo.
Mekanizmi i mundshëm i ndikimit
Shkencëtarët kanë arritur tashmë në përfundimin se stresi i lidhur me pabarazinë mund të luajë një rol të madh në zhvillimin neurobiologjik të fëmijëve. Konkretisht, fëmijët që rriten në situata të pafavorizuara kanë më shumë gjasa të përballen me pasiguri, nga problemet financiare te problemet e strehimit dhe të ushqyerjes, të cilat të gjitha mund të ndikojnë në zhvillimin e trurit përmes hormoneve të stresit siç është kortizoli.
Autorët e studimit theksojnë se pabarazia mund të ndikojë edhe në shëndetin mendor në mënyra specifike, për shembull përmes krahasimit në rritje të karakteristikave, aftësive dhe arritjeve të veta me ato të të tjerëve dhe përmes kohezionit të reduktuar social, gjë që nuk mund të shpjegohet vetëm nga të ardhurat individuale ose varfëria.
“Pabarazia nxit ndjenjat e privimit relativ, krahasimin e vazhdueshëm dhe perceptimet e lëvizshmërisë së kufizuar sociale. Kjo krijon kushte që shkaktojnë stres kronik, i cili është një faktor rreziku i njohur për psikopatologjinë. Edhe pse provat në mostrat e adoleshentëve nuk janë ende të bollshme, gjetjet biologjike mbështesin idenë se pabarazia kontribuon në rritjen e stresit. Një studim i më shumë se 19,000 njerëzve në katër vende evropiane zbuloi se nivelet e proteinës C-reaktive, një tregues i inflamacionit, ishin më të ulëta në shoqëritë egalitare (p.sh., Zvicra) dhe më të lartat në ato me pabarazi më të madhe (p.sh., Portugalia). Gjetjet eksperimentale e mbështesin më tej këtë: Shapiro dhe kolegët e tij treguan se edhe ekspozimi afatshkurtër ndaj pabarazisë shkakton përgjigje fiziologjike ndaj stresit”, shpjegojnë autorët.
Pabarazia në botë
Kur shqyrtohen pabarazitë në të ardhura sipas vendeve, vendet që thyejnë rekordet në botë për sa i përket pabarazisë kanë tendencë të vijnë nga Afrika. Për shembull, Afrika e Jugut dhe Namibia kanë koeficientë Gini mbi 60, duke i renditur ato ndër shoqëritë më të pabarabarta në botë. Ndër vendet perëndimore, Republika Çeke dhe Sllovakia kanë udhëhequr për vite me radhë me pabarazitë më të ulëta në të ardhura, me koeficientë Gini prej rreth 24-25. Ato pasohen nga afër nga vendet skandinave si Danimarka dhe Norvegjia, ku sistemet e taksimit dhe të mirëqenies kanë zvogëluar hendekun.
Në anën tjetër të spektrit midis vendeve të zhvilluara janë Shtetet e Bashkuara me një koeficient prej rreth 41, duke e bërë atë një nga vendet perëndimore më të pabarabarta.
The post Hulumtim: Pabarazia e të ardhurave zvogëlon pjesët kryesore të trurit appeared first on Alsat.